- Reiður var þá Vingþór
- er hann vaknaði
- og síns hamars
- um saknaði,
- skegg nam að hrista,
- skör nam að dýja,
- réð Jarðar bur
- um að þreifast.
- Og hann það orða
- alls fyrst um kvað:
- Heyrðu nú, Loki,
- hvað eg nú mæli
- er eigi veit
- Jarðar hvergi
- né upphimins:
- ás er stolinn hamri.
- Gengu þeir fagra
- Freyju túna
- og hann það orða
- alls fyrst um kvað:
- Muntu mér, Freyja,
- fjaðurhams ljá
- ef eg minn hamar
- mættag hitta.
- Freyja kvað:
- Þó mynda eg gefa þér
- þótt úr gulli væri
- og þó selja
- að væri úr silfri.
- Fló þá Loki,
- fjaðurhamur dundi,
- uns fyr utan kom
- ása garða
- og fyr innan kom
- jötna heima.
- Þrymur sat á haugi,
- þursa drottinn,
- greyjum sínum
- gullbönd snöri
- og mörum sínum
- mön jafnaði.
- Þrymur kvað:
- Hvað er með ásum?
- Hvað er með álfum?
- Hví ertu einn kominn
- í Jötunheima?
- Loki kvað:
- Illt er með ásum,
- illt er með álfum;
- hefir þú Hlórriða
- hamar um fólginn?
- Þrymur kvað:
- Eg hefi Hlórriða.
- hamar um fólginn
- átta röstum
- fyr jörð neðan.
- Hann engi maður
- aftur um heimtir
- nema færi mér
- Freyju að kvæn.
- Fló þá Loki,
- fjaðurhamur dundi,
- uns fyr utan kom
- jötna heima
- og fyr innan kom
- ása garða.
- Mætti hann Þór
- miðra garða
- og hann það orða
- alls fyrst um kvað:
- Hefir þú erindi
- sem erfiði?
- Segðu á lofti
- löng tíðindi.
- Oft sitjanda
- sögur um fallast
- og liggjandi
- lygi um bellir.
- Loki kvað:
- Hefi eg erfiði
- og erindi.
- Þrymur hefir þinn hamar,
- þursa drottinn.
- Hann engi maður
- aftur um heimtir
- nema honum færi
- Freyju að kvon.
- Ganga þeir fagra
- Freyju að hitta
- og hann það orða
- alls fyrst um kvað:
- Bittu þig, Freyja,
- brúðar líni;
- við skulum aka tvö
- í Jötunheima.
- Reið varð þá Freyja
- og fnásaði,
- allur ása salur
- undir bifðist,
- stökk það hið mikla
- men Brísinga:
- Mig veistu verða
- vergjarnasta
- ef eg ek með þér
- í Jötunheima.
- Senn voru æsir
- allir á þingi
- og ásynjur
- allar á máli
- og um það réðu
- ríkir tívar
- hve þeir Hlórriða
- hamar um sætti.
- Þá kvað það Heimdallur,
- hvítastur ása,
- vissi hann vel fram
- sem vanir aðrir:
- Bindum vér Þór þá
- brúðar líni,
- hafi hann ið mikla
- men Brísinga.
- Látum und honum
- hrynja lukla
- og kvenvoðir
- um kné falla
- en á brjósti
- breiða steina
- og haglega
- um höfuð typpum.
- Þá kvað það Þór,
- þrúðugur ás:
- Mig munu æsir
- argan kalla
- ef eg bindast læt
- brúðar líni.
- Þá kvað það Loki
- Laufeyjar sonur:
- Þegi þú, Þór,
- þeirra orða.
- Þegar munu jötnar
- Ásgarð búa
- nema þú þinn hamar
- þér um heimtir.
- Bundu þeir Þór þá
- brúðar líni
- og inu mikla
- meni Brísinga,
- létu und honum
- hrynja lukla
- og kvenvoðir
- um kné falla
- en á brjósti
- breiða steina
- og haglega
- um höfuð typptu.
- Þá kvað Loki
- Laufeyjar sonur:
- Mun eg og með þér
- ambátt vera,
- við skulum aka tvö
- í Jötunheima.
- Senn voru hafrar
- heim um reknir,
- skyndir að sköklum,
- skyldu vel renna.
- Björg brotnuðu,
- brann jörð loga,
- ók Óðins sonur
- í Jötunheima.
- Þá kvað það Þrymur,
- þursa drottinn:
- Standið upp, jötnar,
- og stráið bekki.
- Nú færið mér
- Freyju að kvon
- Njarðar dóttur
- úr Nóatúnum.
- Ganga hér að garði
- gullhyrndar kýr,
- öxn alsvartir
- jötni að gamni;
- fjöld á eg meiðma,
- fjöld á eg menja,
- einnar mér Freyju
- ávant þykir.
- Var þar að kveldi
- um komið snemma
- og fyr jötna
- öl fram borið.
- Einn át uxa,
- átta laxa,
- krásir allar
- þær er konur skyldu,
- drakk Sifjar ver
- sáld þrjú mjaðar.
- Þá kvað það Þrymur,
- þursa drottinn:
- Hvar sáttu brúðir
- bíta hvassara?
- Sák-a eg brúðir
- bíta breiðara
- né inn meira mjöð
- mey um drekka.
- Sat in alsnotra
- ambátt fyrir
- er orð um fann
- við jötuns máli:
- Át vætur Freyja
- átta nóttum,
- svo var hún óðfús
- í Jötunheima.
- Laut und línu,
- lysti að kyssa,
- en hann utan stökk
- endlangan sal:
- Hví eru öndótt
- augu Freyju?
- Þykir mér úr augum
- eldur um brenna.
- Sat in alsnotra
- ambátt fyrir
- er orð um fann
- við jötuns máli:
- Svaf vætur Freyja
- átta nóttum,
- svo var hún óðfús
- í Jötunheima.
- Inn kom in arma
- jötna systir,
- hin er brúðfjár
- biðja þorði:
- Láttu þér af höndum
- hringa rauða,
- ef þú öðlast vilt
- ástir mínar,
- ástir mínar,
- alla hylli.
- Þá kvað það Þrymur,
- þursa drottinn:
- Berið inn hamar
- brúði að vígja,
- leggið Mjöllni
- í meyjar kné,
- vígið okkur saman
- Várar hendi.
- Hló Hlórriða
- hugur í brjósti
- er harðhugaður
- hamar um þekkti;
- Þrym drap hann fyrstan,
- þursa drottin,